بيان خواص كوانتومي در مقياسي قابل رويت

در دنياي فيزيك مدرن اعتقاد بر اين است كه رفتار ذرات زير اتمي با توجه به قوانين مكانيك كوانتومي ، كاملا متفاوت با مقياس انساني براي اشياء است. اما در همين گير و داد “آرون او كانال” با دستيابي به موفقيت در آزمايشي، با ساخت شئي كه با چشم غير مصلح قابل مشاهده است و رفتار كوانتومي از خود بروز مي دهد (به عنوان مثال مي تواند حضور يك ذره را به طور همزمان در دو مكان را نشان دهد) توانسته ديدگاه جديدي را به روش خودش مطرح كند.

او معتقد است كه تمامي ذرات و حتي اجسام به تنهايي و با حذف تمامي عوامل خارج (يعني در شرايط خلاء محض) از خود روابطي منطبق بر مكانيك كوانتومي بروز ميدهند. اما وقتي آنها كنار يكديگر در دنياي بزرگتر به صورت مجموعه اي از اشياء قرار مي گيرند به علت تاثير گذاري بر روي يكديگر نمي توانند رفتار طبيعي خودشان را داشته باشند.

او قطعه فلزي را در آزمايشگاه در محيطي نزديك به خلا محض، يعني محيطي بدون نورو هوا با دمايي نزديك به صفر مطلق قرار داد. او در اين شرايط به برسي رفتار آن شئي پرداخت و دريافت كه به جاي اين كه كاملا ساكن باشد در حال ارتعاش است؛ اما نكته خيره كننده  اين بود كه آزمايشهاي بيشتر آن شئي را در يك زمان هم مرتعش و هم نامرتعش اندازگيري مي كردند. و از اين نتيجه اي نمي توان گرفت جز اين كه آن قطعه فلز در آن شرايط فراهم شده، ميتوانست در يك زمان در دو مكان قرار داشته باشد.

در ويدوي زير مي توانيد سخنراني  آيرون او كانال رو در باره همين موضوع در سالن همايش شبكه TED مشاهده كنيد.

براي مشاهده زيرنويس فارسي در اين ويديو ميتوانيد از منوي Languages  استفاده كنيد .